Kebolehterimaan Rakaman Video Sebagai Bahan Bukti di Mahkamah Syariah Malaysia

Hari ini ramai yang berbual-bual mengenai rakaman video CCTV yang dikatakan mirip kepada tokoh pembangkang Negara yang mengandungi adegan seks dengan seorang pelacur. Lahirlah pelbagai pandangan sama ada dari mereka yang jahil atau yang berilmu, atau dari mereka yang berlagak pandai. Ada yang benar-benar faham, dan ada juga yang salah faham, dan ada juga yang tidak faham langsung. Ada banyak juga pendapat yang bersandarkan emosi atau perasaan dendam atau bermotifkan politik semata-mata tanpa hujah yang kukuh.

Berikut ialah pandangan peribadi penulis sebagai seorang pengamal undang-undang dan pelajar undang-undang Syariah mengenai isu tersebut di atas.

Pertamanya, apa yang perlu kita perlu faham ialah tentang isu kebolehterimaan (admissibility) rakaman video sebagai bahan bukti mengikut undang-undang keterangan Islam (Islamic law of evidence). Rakaman video memanglah satu perkara baru yang tidak terdapat pada zaman Nabi Muhammad s.a.w. Walau bagaimanapun, sifat Syariah Islam itu yang sentiasa boleh menerima sebarang perubahan dalam perkembangan zaman menjadikan isu rakaman video bukanlah satu isu yang baru.

Telah ramai ulama’ membincangkan isu rakaman video sebagai salah satu bahan pembuktian di mahkamah. Secara kesimpulannya, bolehlah penulis katakan bahawa rakaman video boleh dikategorikan sebagai documentary evidence atau disebut juga sebagai kitabiah iaitu salah satu kategori dalam pembahagian undang-undang keterangan Islam.

Seksyen 3(1) Akta Keterangan Mahkamah Syariah (Wilayah Persekutuan) 1997 (selepas ini disebut sebagai “AKMS (WP)”) mentakrifkan dokumen sebagai:

“any matter expressed, described, or howsoever represented, upon any substance, material, thing or article, including any matter embodied in a disc, tape, film, sound track or other device whatsoever, by means of-

(b) any visual recording (whether of still or moving images).”

Di dalam ilustrasi dinyatakan lagi secara jelas sebagaimana berikut:

A photographic or other visual recording, including a recording of photographic or other visual transmission over a distance, is a document.”

Walau bagaimanapun, apa yang pasti ialah rakaman video, walau bagaimana canggih dan tulen sekalipun, tidaklah boleh dapat menandingi dua kategori pembuktian yang paling tinggi tahap kebolehterimaannya di sisi undang-undang Islam iaitu pengakuan (ikrar), dan kesaksian (syahadah). Oleh hal yang demikian, dalam kategori undang-undang Jenayah Islam yang melibatkan kesalahan yang berkaitan dengan hudud seperti kesalahan zina, yang memerlukan tahap pembuktian sehingga kepada tahap yakin tanpa sebarang bayangan keraguan (beyond any shadow of doubt), hanya keterangan-keterangan yang berdasarkan pengakuan, dan kesaksian sahaja yang diterima oleh Islam.

Ini bermaksud bahawa rakaman video tidaklah cukup kuat untuk memberi keyakinan yang mencapai tahap yang diperlukan dalam pembuktian untuk kes-kes yang termasuk dalam kategori jenayah hudud. Terdapat pelbagai autoriti/nas dalam hal ini antaranya ialah hadis Nabi s.a.w. yang popular iaitu hudud itu ditolak apabila adanya keraguan (syubhat).

Jadi, dalam isu video seks mirip tokoh pembangkang ini, ada pandangan yang mengatakan bahawa pihak yang mendakwa hendaklah hanya boleh membuktikan pendakwaannya dengan mengemukakan empat (4) orang saksi Islam lelaki yang adil bagi menyokong dakwaan mereka bahawa Datuk Seri Anwar Ibrahim telah melakukan hubungan seks di luar nikah secara sukarela. Kecualilah jika adanya pengakuan daripada yang tertuduh (yang sampai mati pun mungkin tidak akan mengaku), mereka yang mendakwa adalah terdedah pula kepada kesalahan qazaf iaitu menuduh orang yang baik-baik melakukan zina tanpa membawa empat (4) orang saksi Islam lelaki yang adil, maka penuduh pula boleh dihukumkan dengan hukuman qazaf iaitu sebatan sebanyak lapan puluh (80) kali atas kegagalan membawa saksi sebagaimana yang disebutkan tadi. Sebab itulah menyembunyikan kejahatan adalah lebih baik sekiranya tiada keterangan yang mencukupi supaya pembawa berita tidak dituduh sebagai pembawa fitnah.

Apabila timbulnya pendapat seperti di atas, yang memang selari dengan pandangan Islam tentang pembuktian dalam jenayah hudud, ada pihak yang tidak berpuas hati dengan sewenang-wenang mengatakan bahawa undang-undang Islam nampaknya tidak sesuai dengan situasi masa kini. Kononnya tidak sesuai dengan dunia moden hari ini. Mana mungkin dapat dikumpulkan empat (4) orang saksi Islam lelaki yang adil. Rakaman video yang tulen sepatutnya cukup dan memadai. Timbulnya kata-kata yang seolah-olah tidak meyakini tentang undang-undang Islam yang jelas tentang hal ini amatlah menyedihkan penulis. Dibimbangi kata-kata yang sebegini akan menjejaskan keimanan seseorang muslim kepada Allah s.w.t. lantaran kurang fahamnya tentang hukum-hakam Allah s.w.t.

Walau bagaimanapun, ingin penulis jelaskan di sini bahawa penulis tidaklah bersetuju 100% dengan pendapat bahawa Datuk Seri Anwar Ibrahim hanya boleh didakwa apabila adanya empat (4) orang saksi Islam lelaki yang adil yang menyaksikan hubungan kelaminnya dengan pasangan tanpa nikahnya barulah boleh beliau didakwa di mahkamah Syariah di Malaysia pada hari ini.

Penulis berpendapat bahawa jika pihak pendakwaan merasakan bahawa rakaman video yang diserahkan oleh Dato’ T (walaupun mungkin mereka semuanya saksi fasik[1]) kepada pihak polis sudahpun memadai jika cukup syarat-syaratnya sebagai bahan bukti, Datuk Seri Anwar Ibrahim memang boleh didakwa di Mahkamah Syariah di Malaysia pada hari ini.

Ini adalah kerana Mahkamah Syariah di Malaysia pada hari ini tidaklah mengamalkan undang-undang hudud dalam erti kata yang sebenarnya. Apa yang ada hanyalah kesalahan hudud, tetapi hukuman hudud ternyata tiada. Kesalahan hudud dihukumkan dengan hukuman ta’zir menjadikan Mahkamah Syariah di Malaysia diakui tentang kegagalan pengamalan hukuman hudud. Kenapa dan mengapa jadi begini, bukanlah tujuan tulisan ini untuk menghuraikan isu ini. Mahkamah Syariah sendiri mengakui akan hakikat ini, contohnya ada dinyatakan di dalam penghakiman ke Nooraini binti M. Abdul Majid lwn. Pendakwa Syarie Negeri Melaka (2003) JH 16/2 117.

Jadi, jika hukuman ta’zir yang diamalkan di Malaysia, kenapa pula bersusah-payah hendak membuktikan sesuatu kesalahan sehingga ke tahap hudud. Apabila hukuman ta’zir yang diamalkan, pembuktian tahap kesalahan ta’zir sudah pun memadai. Jadi, rakaman video memang sudah memadai dan boleh diterima sebagai bayyinah[2] dan tidak perlu kepada pembuktian cara syahadah[3]. Dalam pembuktian jenis kesalahan ta’zir, sebarang keterangan boleh diterimapakai dan jelas seksyen 3(1) AKMS (WP) mentakrifkan keterangan sebagai:

“includes-

(a) bayyinah and syahadah;…

(c) all documents produced for the inspection of the Court: such documents are called documentary evidence;”

Cumanya apa yang penting sekarang ialah untuk memastikan supaya rakaman video itu tadi benar-benar mencukupi syarat seperti tulen, dan invidu yang terlibat adalah benar-benar boleh dikenalpasti tanpa keraguan yang munasabah (beyond any reasonable doubt). Jika terbukti bahawa video tersebut tidak tulen atau individu di dalamnya tidak dapat dikenal pasti atau terdapat keraguan-keraguan lain yang munasabah seperti lokasi dan tulisan-tulisan di dalamnya, rakaman video tersebut gagal mencapai tahap pembuktian yang diperlukan walaupun dalam kategori pelaksanaan hukuman ta’zir, maka ianya hendaklah ditolak. Terpulanglah kepada pendakwa Syarie untuk menilai bukti tentang hal ini dan seterusnya meneruskan pendakwaan atau tidak.

Jika pendakwa Syarie tidak membuat apa-apa pendakwaan, bagi penulis, ternyata bahan bukti adalah tidak mencukupi. Jika pendakwaan dibuat sekalipun, pastinnya tertuduh sentiasa innocent sehinggalah dibuktikan bersalah. Terpulang pula kepada Mahkamah Syariah untuk menilai berat keterangan (value the weight of evidence) yang diberikan oleh pihak pendakwa dan pembela.

Cakap-cakap kosong yang ada pada hari ini, penulis lihat tidak lebih daripada cakap-cakap politik yang banyak mengeruhkan isu berbanding perbincangan ilmiah yang sepatutnya semua pihak patut tekankan supaya isu ini sepatutnya boleh ditangani secara lebih berhikmah dan bijaksana. Rakyat pastinya dapat menilai sendiri sekiranya isu ini ditangani secara benar.

Yang pasti, mereka yang benar-benar salah sekalipun sepatutnya diadili secara betul, supaya keadilan terpancar dan bukannya menghukum sesedap mulut.

Wallahu a’lam.

---

[1] Saksi yang tidak adil juga layak untuk memberi keterangan di mahkamah Syariah atas kapasiti keterangan kategori bayyinah, cuma tidak layak atas kapasiti keterangan kategori syahadah. Ini dinyatakan dalam seksyen 83(3) AKMS (WP) yang menyebut: “A person who is not ‘adil is competent to give bayyinah but not competent to give syahadah.”

[2] Seksyen 3(1) AKMS (WP) mentakrifkan bayyinah sebagai “evidence which proves a right or interest and includes qarinah”.

[3] Seksyen 3(1) AKMS (WP) mentakrifkan syahadah sebagai “any evidence adduced in Court by uttering the expression “asyhadu” to establish a right or interest”.

Wang Cengkeram-Contoh Kes & Aduan

Kepada:

Firma Ejen Hartanah,


Tuan,

Surat Tawaran Pembelian (Offer to Purchase)

Hartanah:
Penjual :
Pembeli :
_________________________________________________

Kami merujuk kepada perkara di atas.


Kronologi dan Fakta Kes

Dengan izin Tuan, sukacita kiranya kami menerangkan terlebih dahulu kronologi peristiwa bagi transaksi di atas.

Pembeli menandatangani Surat Tawaran Pembelian pada 26.02.2010. Satu salinan Surat Tawaran tersebut dilampirkan.

Penjual menandatangani Surat Tawaran Pembelian pada 01.03.2010.

Pembeli telah melantik kami sebagai Peguamcara bagi pihaknya bagi penyediaan Perjanjian Jual Beli dan urusan-urusan lain yang berkaitan dengannya pada 02.03.2010.

Pembeli telah menghantar permohonan pinjaman perumahan kepada ABC Bank Berhad pada 03.03.2010.

Kami telah menghantar email kepada Penjual dengan memberikan jumlah bil kami sekiranya Penjual tidak melantik peguamnya sendiri pada 04.03.2010.

Kami telah sekali lagi memohon pengesahan daripada Penjual tentang perlantikan peguam dan beberapa dokumen lain yang diperlukan bagi penyediaan Perjanjian Jual Beli dan dokumen-dokumen yang berkaitan dengannya pada 08.03.2010.

Pinjaman Pembeli telah diluluskan oleh ABC Bank Berhad pada 09.03.2010 dan pembeli telah menandatangani Surat Tawaran Pinjaman pada 11.03.2010.

Satu salinan Surat Tawaran Pinjaman tersebut telah dihantar melalui email kepada Penjual pada 12.03.2010. Pada masa tersebut, kami masih belum menerima apa-apa pengesahan daripada Penjual tentang perlantikan peguam dan dokumen-dokumen yang diperlukan bagi penyediaan Perjanjian Jual Beli dan dokumen-dokumen yang berkaitan.

Kami telah sekali lagi memberi peringatan kepada Penjual untuk mengesahkan kepada kami tentang perlantikan peguam dan meminta beberapa salinan dokumen bagi penyediaan Perjanjian Jual Beli dan dokumen-dokumen berkaitan dengannya pada 17.03.2010.

Pada 24.03.2010, kami sekali lagi mengingatkan Penjual untuk memberi maklumbalas terhadap pertanyaan-pertanyaan kami sebelum ini.

Pada 24.03.2010 Penjual telah memberitahu kami bahawa beliau ingin menangguhkan transaksi di atas.

Pada 25.03.2010 kami telah menerangkan kepada Penjual tentang klausa 3 Surat Tawaran Pembelian tersebut.

Pada 28.03.2010 Penjual telah menerangkan tentang alasan penangguhan beliau tempohari. Beliau juga telah memberikan maklumat tentang peguam terdahulu yang menguruskan pindahmilik strata iaitu Tetuan ABC & Co.

Pada 29.03.2010 Kami telah menerangkan kepada Penjual tentang beberapa perkara yang dibangkitkan dalam email beliau bertarikh 28.03.2010.

Pada 31.03.2010 kami telah menghubungi Tetuan ABC & Co. untuk mendapatkan maklumat dan dokumen-dokumen yang diperlukan bagi penyediaan Perjanjian Jual Beli dan dokumen-dokumen yang berkaitan. Satu surat rasmi mengenai perkara tersebut telah difaks pada 03.04.2010.

Pada 06.04.2010 Tetuan ABC & Co. telah memberikan kepada kami beberapa maklumat dan dokumen-dokumen yang diperlukan bagi penyediaan Perjanjian Jual Beli dan dokumen-dokumen yang berkaitan dengannya.

Pada 12.04.2010 kami telah menghantar deraf Perjanjian Jual Beli kepada Penjual dan Pembeli bagi tujuan semakan dan pengesahan.

Pada 15.04.2010 Penjual telah memberi maklumbalas melalui email terhadap deraf Perjanjian Jual Beli tersebut. Pada hari yang sama, Pembeli telah memberi maklumbalas melalui telefon mengenai deraf Perjanjian Jual Beli tersebut.

Pada 23.04.2010 Penjual telah mengingatkan kami tentang tarikh untuk menandatangani Perjanjian Jual Beli. Pada hari yang sama kami telah menerangkan kepada Penjual tentang klausa tambahan yang diminta oleh Pembeli.

Pada 25.04.2010 Penjual telah menyatakan bahawa beliau tidak bersetuju dengan klausa tambahan yang diminta oleh Pembeli.

Pada 03.05.2010 Penjual telah meminta beberapa penjelasan lanjut. Pada hari yang sama kami telah memberi penjelasan lanjut terhadap beberapa isu yang diutarakan oleh Penjual.

Pada 06.05.2010 Penjual telah menyatakan sekali lagi bahawa beliau tidak bersetuju tentang klausa tambahan tersebut.


Isu

Berdasarkan kronologi di atas, kami telah merumuskan bahawa transaksi di atas tidak dapat diteruskan kerana kedua-dua pihak Penjual dan Pembeli tidak dapat bersetuju tentang klausa dalam Perjanjian Jual Beli.

Klausa tersebut yang dimaksudkan ialah:

“to retain the sum of RM5,000 which is to be released to the Vendor only upon receipt of the verbal and/or written confirmation from the Purchaser that the Property is delivered to him “as is where is” basis. The said confirmation should be given to the Purchaser’s Solicitors within seven (7) days after the delivery of the vacant possession failing which the Purchaser’s Solicitor reserves the right to release the said sum to the Vendor without prior notice to the Purchaser.”



Undang-undang

Klausa 3 Surat Tawaran Pembelian menyatakan bahawa Perjanjian Jual Beli hendaklah ditandatangani oleh kedua-dua pihak Penjual dan Pembeli dalam masa lima belas (15) hari bekerja daripada tarikh penerimaan Penjual.

Sekiranya Pembeli mungkir, wang cengkeram dikira hangus. Sekiranya Penjual mungkir, Penjual akan memulangkan wang cengkeram kepada Pembeli bersama jumlah pampasan bersamaan dengan jumlah wang cengkeram yang akan dibahagi secara bersama antara Pembeli dan Ejen Hartanah atau Pembeli mempunyai hak untuk memilih pelaksanaan khusus (specific performance).


Pemakaian Undang-undang

Berdasarkan fakta kes di atas dan undang-undang berkaitan dengannya, kami berpendapat bahawa kemungkiran telah dibuat oleh Penjual pada awal transaksi kerana gagal memberikan maklumat yang diperlukan bagi penyediaan Perjanjian Jual Beli dan dokumen yang berkaitan dengannya dalam masa yang sepatutnya. Walhal, Pembeli sudahpun bersedia dan kesungguhan tersebut dibuktikan dengan kelulusan Surat Tawaran Pinjaman daripada ABC Bank Berhad.

Mengenai isu klausa tambahan yang diminta oleh Pembeli, kami berhujah bahawa klausa tersebut adalah munasabah bagi menjaga kepentingan Pembeli supaya Pembeli mempunyai jaminan bahawa hartanah yang mereka beli akan diserahmilik oleh Penjual dalam keadaaan “as is where is basis” sebagaimana yang dijanjikan oleh Penjual. Oleh sebab itu, jumlah wang yang diminta oleh Pembeli supaya pemegang pertaruhan (stakeholder) menyimpannya terlebih dahulu adalah bersesuaian (iaitu RM5000) dan simpanan tersebut juga adalah dalam tempoh yang singkat sahaja (iaitu 7 hari).

Pembeli bukanlah tidak menerima hartanah tersebut dalam keadaan “as is where is basis”. Pembeli memang menerima hartanah tersebut dalam keadaan “as is where is basis”. Tetapi siapa yang boleh memberi jaminan bahawa apabila hartanah tersebut diserahmilik oleh Penjual kepada Pembeli, hartanah tersebut masih berada dalam keadaan “as is where is basis” sepertimana keadaannya semasa Perjanjian Jual Beli ditandatangani. Pelbagai kemungkinan boleh berlaku semasa transaksi jual beli berjalan.

Oleh hal yang demikian, pembeli memohon satu tempoh yang wajar untuk memeriksa hartanah tersebut selepas ianya diserahmilik bagi memastikan ianya benar-benar “as is where is basis” sepertimana semasa Pernjanjian Jual Beli ditandatangani sebagaimana yang dijanjikan.


Kesimpulan

Berdasarkan perkara-perkara yang dinyatakan di atas, kami berpendapat supaya isu ini tidak diperbesar-besarkan, pihak Tuan dapat memulangkan wang cengkeram kepada Pembeli tanpa sebarang pengurangan. Pembeli telah memberi jaminan bahawa mereka juga tidak akan menuntut sebarang ganti rugi daripada mana-mana pihak sekiranya wang cengkeram mereka dikembalikan.

Oleh hal yang demikian, kami memohon budi bicara pihak Tuan untuk menyelesaikan perkara ini sebaik-baiknya bagi keadilan semua pihak yang terlibat.

Pihak tuan boleh menghubungi kami bagi mendapatkan maklumat lanjut mengenai perkara di atas.

Terima kasih.


Yang benar,
bagi pihak Tetuan __________


_______________________

Beza antara Wasiat dan Hibah; contoh kes

Ada yang bertanya kepada saya soalan seperti berikut:

Saya mempunyai dua buah rumah iaitu sebuah apartment dan sebuah rumah flat. Saya mempunyai seorang isteri dan dua orang anak masing-masing berumur 18 tahun dan 11 tahun. Ibu bapa saya juga masih hidup. Saya mahu supaya apartment tersebut dipindahmilik kepada isteri dan anak bongsu saya selepas saya meninggal. Apa dokumen yang perlu disediakan?

Dalam kes ini terdapat beberapa fakta yang perlu dijelaskan dengan lebih terperinci. Mungkin sesi perbincangan perlu diadakan supaya persoalan atau niat sebenar penanya boleh dirungkai. Walau bagaimanapun, saya akan cuba menjawab setakat yang termampu seperti berikut;

Yang pertamanya, penanya berhasrat untuk menyediakan dokumen wasiat kerana mahu memindahmilik apartmentnya kepada isteri dan salah seorang anaknya hanya selepas dia meninggal dunia. Dia tidak mahu (atau mungkin tidak boleh) memindahmilik apartment tersebut semasa hayatnya.

Isu yang kedua ialah isu wasiat kepada ahli waris. Isu ini telah saya huraikan dalam artikel sebelum ini dan boleh dibaca kembali di pautan berikut; http://mizico.blogspot.com/2009/08/peruntukan-undang-undang-tentang-wasiat.html

Secara ringkasnya, untuk mengelakkan dokumen wasiat daripada dicabar kesahihannya, saya menasihatkan supaya wasiat kepada ahli waris hendaklah tidak melebihi satu pertiga daripada keseluruhan harta pewasiat.

Berdasarkan fakta kes yang diberi, saya berpendapat bahawa jika keseluruhan apartment diwasiatkan kepada isteri dan anak kedua, harta yang diwasiatkan sudahpun melebihi satu pertiga daripada keseluruhan harta penanya memandangkan harta lain yang dimiliki oleh penanya ialah sebuah flat yang harga pasarannya lebih rendah daripada apartment. Oleh itu, saya berpendapat bahawa penyediaan dokument wasiat adalah tidak tepat kerana ahli waris yang lain berhak mencabar kesahihannya.

Memang benar bahawa wasiat yang melebihi kadar satu pertiga dikira sah dan boleh berkuatkuasa sekiranya diizinkan oleh ahli waris yang lain. Tetapi perlu diingat bahawa keizinan daripada ahli waris yang lain hendaklah diperolehi selepas pewasiat meninggal dunia, bukan sebelum meninggal dunia, kerana pindahmilik hanya akan dilakukan selepas pewasiat meninggal dunia. Siapa yang boleh beri jaminan bahawa ahli waris yang lain bersetuju dengan wasiat yang melebihi kadar satu pertiga, yang menyebabkan hak ahli waris yang lain seolah-olah telah dinafikan. Ada kemungkinan anak pertama dan ibu-bapa juga mahu menuntut haknya pada apartment terbabit. Siapa tahu…

Alternatif yang lain ialah penyediaan dokumen hibah. Perlu difahami bahawa hibah berkuatkuasa serta-merta dan tidak boleh ditarik balik. Dalam contoh kes yang diberi, si suami tidak boleh menarik balik hibah yang diberi kepada isterinya tadi kerana kesan hibah adalah serta-merta. Walau bagaimanapun, seorang ayah boleh menarik balik hibah kepada anaknya. Jika yang bertanya memang berhasrat untuk memindahmilik sebahagian apartment tersebut kepada isterinya semasa hayatnya, dokumen hibah boleh disedikan.

Risikonya hanya satu (setakat yang saya nampak), sekiranya berlaku perceraian, sebahagian apartment tersebut sudahpun dengan jelas menjadi milik si isteri, bahkan si isteri mungkin berhak menuntut harta-harta yang lain pula sebagai harta sepencariannya yang menyebabkan baki harta suami semakin mengecil untuk ditinggalkan kepada ahli waris yang lain.

Oleh itu, saya merasakan bahawa perlu diadakan sesi perbincangan supaya dapat difahami dengan jelas tentang hasrat yang bertanya tadi supaya penyelesaian yang dicapai benar-benar menepati kehendaknya.

Wallahu a'lam....

Penyediaan Dokumen Wasiat; Siapakah Yang Lebih Layak?

Saya mempunyai pengalaman menyediakan dokumen wasiat untuk beberapa orang anak guam saya. Walau bagaimanapun, saya juga acap kali mendapat layanan yang kurang menggembirakan apabila bercerita atau berbicara tentang wasiat.

Apa tidaknya… Kebanyakan daripada orang awam sekarang ini melihat bahawa penyediaan dokumen wasiat lebih senang, mudah dan murah sekiranya tidak dibuat oleh peguam. Saya pada awalnya tidaklah ingin memberikan komen tentang persepsi masyarakat ini. Walau bagaimanapun, memandangkan masyarakat hari ini sudah memandang enteng dan mudah tentang profesion seorang peguam, saya rasa agak terpanggil untuk memberi komen seperti di bawah.

Memang tidak dinafikan bahawa penyediaan dokumen wasiat di Malaysia hari ini agak mudah dengan adanya pelbagai institusi yang ditubuhkan seperti Amanah Raya Berhad, As-Salihin Trustee Berhad, Wasiah Shop, dan beberapa institusi perbankan seperti Bank Muamalat Malaysia Berhad, dan CIMB Bank Berhad.

Saya tidak menafikan bahawa institusi-institusi ini secara tidak langsung telah menggalakkan umat Islam agar mewasiatkan harta mereka dan ini secara tidak langsung telah juga mendidik umat Islam untuk lebih bijak merancang dan membahagikan harta mereka.

Harapnya selepas ini isu harta yang tidak dituntut dan hartanah yang gagal dimajukan kerana masalah pemilikan dapat dikurangkan dan dihapuskan sedikit demi sedikit. Harapnya juga isu pergaduhan dan perbalahan antara ahli waris tentang harta pusaka juga akan berkurangan.

Cumanya apa yang sedikit membuatkan saya terkilan ialah apabila promosi besar-besaran dibuat oleh institusi-institusi terlibat telah membuatkan seolah-olah para peguam sudah tidak berkelayakan untuk menyediakan dokumen wasiat. Bahkan saya pernah disoal oleh seseorang; Peguam pun boleh sediakan dokumen wasiat ke?

Inilah masalahnya bagi para peguam secara umumnya. Kerja-kerja guaman atau dokumen perundangan yang pada asalnya hanyalah kerja-kerja peguam kini sudah diambil alih oleh pihak-pihak lain seolah-olah peguam pula yang tidak berkelayakan menyediakannya.

Hal ini bukan sahaja berlaku pada bidang wasiat dan hibah, bahkan juga berlaku pada bidang-bidang lain seperti setiausaha syarikat, ejen hartanah, ejen trademark, dan seumpamanya padahal peguam juga berkelayakan dalam bidang-bidang tersebut. Lebih menyedihkan lagi apabila institusi-institusi lain lebih senang cari makan dalam bidang tersebut padahal ini asalnya kerja-kerja peguam dan nampaknya sekarang peguam pula yang susah nak cari makan dalam bidang-bidang tersebut.

Saya bukanlah nak menafikan kemahiran atau kepakaran institusi terbabit dalam bidang masing-masing, cuma janganlah pula peguam dipinggirkan. Apabila ada masalah, barulah nak jumpa peguam dan minta nasihat. Kalau tak ada apa-apa, minta ajelah orang lain yang buat, tak perlu jumpa peguam… Satu sikap yang saya tidak tahu kenapa boleh berlaku. Apabila peguam kenakan caj sentiasa dikatakan mahal, padahal kalau badan-badan professional lain yang kenakan caj terus saja bayar.

Kalau peguam tunjukkan bil, selalu disebut; “Nanti menang kes, saya bayarlah”, tapi kalau doktor/hospital tunjukkan bil tak pula sebut; “Nanti saya sihat, saya bayarlah”.

Mengikut Seksyen 37 Legal Profession Act 1976 (Act 166)

37. No unauthorised person to act as advocate and solicitor.
(2) ... any unauthorised person who either directly or indirectly -
(a) draws or prepares any document or instrument relating to any immovable property or to any legal proceedings or to any trust; or
shall, unless he proves that the act was not done for or in expectation of any fee, gain or reward, be guilty of an offence under this subsection.

Saya tak mahu mengulas lanjut tentang Seksyen 37 di atas. Anda boleh membacanya berulang kali untuk memahaminya. Cuma ingin saya tekankan di sini bahawa khidmat nasihat seorang peguam pastinya berlainan dengan khidmat nasihat daripada insitusi-institusi lain yang hanya fokus pada bidang mereka.

Para peguam telah dididik dan diajar tentang aspek undang-undang secara lebih menyeluruh dan pemahaman para peguam tentang undang-undang adalah lebih menyeluruh dan lebih tepat untuk memastikan setiap dokumen adalah sah dan berkuatkuasa.

Nampaknya hanya satu ajelah bidang peguam yang masih belum disentuh oleh institusi lain iaitu bidang ‘bercakap dalam mahkamah’. Tidak mustahil selepas ini, apabila banyak sangat bidang lain dah diambil alih oleh institusi-institusi lain, maka para peguam selepas ini terpaksa meletakkan yuran yang tinggi semata-mata untuk bercakap di mahkamah walaupun bercakat tak sampai 5 minit sebab hanya inilah jalan cari makan peguam.

Okay setakat ini dulu… “No money, No talk” Bayar dulu, baru boleh cakap… Tak ke susah mahkamah kalau peguam dah jadi bisu di mahkamah…

Peraturan Baru Daripada Bahagian Pinjaman Perumahan Yang Menyusahkan

Bahagian Pinjaman Perumahan (BPP) Perbendaharaan Malaysia telah membuat satu peraturan baru bermula pada 1hb Julai 2009 yang lalu berkaitan dengan penggunaan wang beza. Takrifan wang beza itu sendiri pun adalah berbeza antara takrifan biasa dalam transaksi jual beli rumah dan takrifan wang beza mengikut perspektif Bahagian Pinjaman Perumahan.

Mengikut takrifan biasa, wang beza bermaksud wang beza di antara baki harga belian dan jumlah pinjaman yang diluluskan oleh institusi kewangan kepada pembeli. Hal ini selalunya terjadi apabila jumlah pinjaman yang diluluskan kepada pembeli adalah lebih rendah daripada 90% daripada harga belian. Selalunya 10% daripada harga belian sudahpun dijelaskan oleh pembeli kepada penjual sebagai wang deposit.

Manakala mengikut Bahagian Pinjaman Perumahan, wang beza bermaksud wang beza di antara harga belian dan jumlah pinjaman yang diluluskan oleh BPP kepada pembeli. Oleh sebab selalunya BPP boleh meluluskan pinjaman 100% daripada harga belian kepada pembeli, isu wang beza tidak selalunya timbul bagi pembeli yahg mengambil pinjaman daripada BPP.

Walau bagaimanapun, sekiranya nilai semasa hartanah yang dibeli dinilai rendah oleh Jurunilai daripada harga belian di dalam Perjanjian Jual Beli atau kelayakan peminjam adalah tidak sampai 100% daripada harga belian, maka jumlah pinjaman yang diluluskan oleh BPP bukanlah 100% daripada harga belian. Di sini timbullah isu wang beza. Ini bermaksud, jika BPP meluluskan pinjaman 90% daripada harga belian, 10% tersebut dikira sebagai wang beza walaupun sebenarnya 10% tersebut sudahpun dibayar oleh pembeli kepada penjual sebagai deposit dan isu wang beza tidak timbul bagi proses jual beli rumah yang biasa.

Mengikut peraturan baru dari BPP, jumlah wang beza hendaklah digunakan untuk menebus hutang penjual. BPP hanya akan mengeluarkan jumlah pinjaman setelah ditolak jumlah wang beza. Ini akan menimbulkan masalah kerana selalunya jumlah deposit 10% sudahpun diberi kepada penjual dan penjual sudahpun menghabiskan wang deposit tersebut.

Contoh Kes

Untuk memahami isu ini secara lebih baik, saya berikan satu contoh kes yang benar-benar berlaku kepada saya.

Harga Belian yang dipersetujui di antara penjual dan pembeli ialah RM120,000. Pembeli telah menjelaskan wang deposit sebanyak RM12,000. Baki harga belian ialah RM108,000. Walau bagaimanapun, oleh sebab nilai semasa hartanah yang terlibat adalah rendah, BPP hanya meluluskan pinjaman kepada pembeli sebanyak RM100,000. Ini bermakna, jumlah wang beza (mengikut tafsiran biasa transaksi jual beli) ialah RM8,000. Tetapi mengikut takrifan BPP, wang beza ialah RM20,000 iaitu wang beza di antara harga belian dan jumlah pinjaman.

Mengikut peraturan baru dari BPP, wang beza hendaklah digunakan bagi tujuan penebusan hutang kepada institusi kewangan penjual. Dalam contoh kes yang diberi, jumlah penebusan hutang ialah lebih kurang RM70,000. Jadi, BPP hanya akan mengeluarkan jumlah pinjaman sebanyak RM50,000 dengan andaian RM20,000 sepatutnya berada dalam simpanan peguam pemegang pertaruhan.

Yang menjadi masalahnya ialah jumlah wang yang disimpan oleh peguam pemegang pertaruhan hanyalah RM8,000 iaitu jumlah wang beza mengikut maksud biasa transaksi jual beli. Siapa yang akan tambah RM12,000 lagi tu?

Untuk meminta balik wang tersebut daripada penjual adalah tidak munasabah kerana wang deposit adalah menjadi hak penjual. Lebih-lebih lagi kalaulah wang tersebut sudahpun habis digunakan.

Untuk meminta daripada pembeli adalah juga tidak munasabah kerana pembeli sudahpun mempunyai wang yang cukup dan memadai bagi urusan jual beli dan untuk meminta wang lebihan RM12,000 lagi daripada pembeli adalah tambahan yang menyusahkan pembeli. Lebih-lebih lagi kalaulah pembeli sudah kehabisan wang. Perlu diingat bahawa pembeli juga perlu membayar yuran guaman bagi urusan jual beli dan pinjaman.

Untuk meminta peguam pemegang pertaruhan menambah RM12,000 juga adalah tidak munasabah kerana jumlah yang disimpan hanyalah RM8,000.

Jadi, bagaimana masalah di atas dapat di atasi? Harapnya ada pihak daripada BPP dapat menjawab permasalahan ini.

Dengan segala rasa hormat dan rendah diri saya kepada pegawai undang-undang di BPP, saya merasakan bahawa tindakan BPP melaksanakan polisi ini secara drastik sangatlah amat dikesalkan. Saya berharap agar BPP menangguhkan dahulu pelaksanaan polisi ini sehingga ke tarikh baru apabila kesemua pihak yang terlibat benar-benar memahami polisi baru yang hendak dilaksanakan tersebut. Ataupun secara alternatifnya, hapuskan dan lupakan sahaja polisi yang entah apa-apa ini.

Walau apapun alasan daripada BPP, sesungguhnya dengan pelaksanaan polisi baru ini, akan menyebabkan ramai penjual yang akan teragak-agak untuk menjual hartanah mereka kepada pembeli (bagi urusan sub-sale) kerana mereka tidak boleh menggunakan wang deposit sedangkan dalam kebanyakan kes, penjual menjual hartanah mereka kerana ingin menggunakan wang deposit.

Hal ini menjadi makin sukar sekiranya penjualan rumah dibuat melalui ejen hartanah. Nampaknya ejen hartanah juga tidak boleh mengambil komisyen daripada wang deposit kerana wang deposit (jika termasuk dalam kategori wang beza) akan digunakan untuk tujuan penebusan hutang. Harapnya persatuan ejen hartanah juga boleh mengemukakan bantahan kepada BPP.

Sesungguhnya polisi baru ini cukup tidak mesra pelanggan bahkan menyusahkan banyak pihak.

Berbalik kepada contoh kes yang diberi. Macamana nak selesaikannya. Nampaknya inilah satu lagi cabaran bagi peguam conveyancing. Cabaran-cabaran yang lain ada saya utarakan dalam artikel saya yang lain yang boleh dibaca di sini.

Hibah dan Wasiat; Contoh kes

Ada yang bertanya kepada saya perkara berikut:

Emak saudara saya nak beli rumah. Dia ada duit pencen tapi duit tu tidak mencukupi. Dia minta bantuan saya untuk cukupkan harga pembelian. Sebagai balasan, dia setuju untuk letak nama rumah tersebut atas nama saya seorang. Yang penting baginya hanyalah untuk tinggal di rumah baru yang lebih selesa tanpa gangguan. Macamana nak buat?

Jawapan saya adalah sebagaimana berikut:

Ada beberapa isu dalam persoalan di atas. Beberapa fakta perlu diperhalusi. Antaranya ialah pembeli yang ingin membeli rumah tetapi wang yang tidak mencukupi. Lepas tu minta bantuan kewangan daripada anak saudara dan sebagai balasan, rumah didaftarkan atas nama anak saudara.

Untuk memudahkan huraian, saya ringkaskan Emak Saudara sabagai (ES) dan Anak Saudara sebagai (AS). Dalam kes ini, rumah tersebut akan didaftarkan atas nama AS. Ini bermakna wang asal daripada ES sudah dihibahkan atau dihadiahkan daripada ES kepada AS. Buktinya, rumah tersebut atas nama AS dan bukan nama bersama antara ES dan AS.

AS tak nak pun rumah tu sebab mungkin dia ada rumah yang lebih besar dan dia cuma hanya nak tolong ES dapatkan rumah yang lebih selesa selepas pencen. Dari segi Kanun Tanah Negara, rumah tersebut hanya rumah AS seorang sahaja sebab didaftarkan atas nama AS.

Jika sekiranya selepas ini AS meninggal dunia, rumah tersebut akan jatuh kepada pewaris-pewaris AS. Saya bimbang kalau-kalau pewaris AS akan menghalau ES daripada rumah tersebut kerana mereka menuntut hak pusaka AS. Walhal, sebahagian daripada wang pembelian rumah tersebut daripada wang ES. AS pula tidak terniat langsung nak kan rumah tersebut. Perlu diingat, niat asalnya membantu ES untuk dapatkan rumah. Bahkan mungkin duit ES lebih banyak daripada duit AS dalam kes ini sebab AS hanya 'membantu'.

Jika sekiranya ES meninggal dunia terlebih dahulu, mungkin tak jadi apa-apa isu sebab ES sudahpun hibahkan duitnya tadi kepada AS. Pewaris ES tidak boleh meminta AS membayar kepada mereka sebab ES tak menganggap duit pembelian rumah walaupun atas nama AS sebagai hutang yang AS perlu bayar pada ES. Bahkan ES berterima kasih semasa hayatnya atas bantuan AS lah, ES dapat tinggal di rumah yang lebih selesa selepas pencen.

Perlu diteliti tentang fakta ES tak nak pohon pinjaman untuk cukupkan duit pembelian rumah mungkin sebab ES dah pencen dan tak layak untuk dapatkan pinjaman.

Saya memberi cadangan sebagaimana berikut:

Ada beberapa dokumen yang perlu dibuat. Yang pertama pastinya perjanjian jual beli antara AS dan penjual. Ini sudah pasti. Walau bagaimanapun, saya mencadangakan beberapa dokumen tambahan diperlukan bagi mengelakkan masalah dikemudian hari sebagai berikut.

1. Dokumen Hibah antara ES kepada AS.

ES menghadiahkan sejumlah wang kepada AS bagi pembelian sebuah rumah. Wang tersebut bukanlah hutang yang AS kena bayar tetapi dihibahkan secara sukarela. Pewaris ES tidak berhak menuntut wang tersebut dari AS selepas kematian ES.

2. Dokumen/Surat Kebenaran Menduduki Rumah daripada AS kepada ES.

AS membenarkan ES untuk tinggal di rumah tersebut sehinggalah ES meninggal dunia. Sekiranya AS meninggal terlebih dahulu sebelum ES, pewaris AS tidak boleh menghalau ES daripada rumah tersebut sebab adanya dokumen/surat kebenaran menduduki tadi. Bahkan semasa bicara pusaka harta AS, hendaklah dinyatakan secara jelas walaupun rumah tersebut jatuh kepada mana-mana waris, waris tersebut hendaklah terus membenarkan ES tinggal di rumah tersebut sehinggalah ES meniggal dunia, barulah selepas itu pewaris AS boleh berbuat apa sahaja terhadap rumah tersebut. Dokumen/surat kebenaran menduduki rumah tadi boleh juga dianggap sebagai sebahagian daripada wasiat AS kepada waris-warisnya.

Diharapkan dengan dokumen-dokumen di atas, persoalan di atas dapat diselesaikan.

Jika anda ada cadangan-cadangan lain, atau jawapan lain kepada soalan di atas, bolehlah bagi cadangan anda tanpa segan silu.

Semoga perbincangan ilmiah di sini membawa kebaikan kepada kita bersama...

Laws to be amended for e-justice, says Nazri

Original Source: http://thestar.com.my/news/story.asp?file=/2009/5/29/nation/4003719&sec=nation

KOTA KINABALU: The Government is considering amending laws to allow the e-filing of court documents as part of efforts to encourage a more efficient justice system.

Minister in the Prime Minister’s Department Datuk Seri Nazri Abdul Aziz said that at present, the hard copy of documents were needed under the Rules of the High Court to file the various applications in court cases.

“We will have to change the law to allow also for the filing of digital copies via e-filing,” he said yesterday after visiting the Kota Kinabalu courts where he was briefed by High Court Judge David Wong on the operations of the courts in the state.

“I believe that e-court is the best way forward to boost efficiency as it will cut costs, time and red tape,” Nazri said.

He said the reviews to update the laws were being carried out by his deputy Datuk V.K. Liew.

He noted that courts in Sabah and Sarawak made use of the information technology, adding that this had helped speed up the court process.

“I am impressed. It is good,” he said.

Nazri said, however, he was told by Wong that many law firms were reluctant to use file court documents digitally as they preferred to obtain a court seal on the papers.

The minister suggested that the courts and legal firms worked out a mechanism so that a digital seal could be obtained.

Nazri, who is in Sabah on a three-day working visit, said the Government hoped to set up a new court complex costing RM260mil.

The minister also visited the Sabah office of the Malaysian Anti-Corruption Commission, the Legal Aid bureau and Insolvency Department offices.

He is scheduled to visit Pulau Sipadan today to check on the needs of the security forces serving in the island before visiting the temporary detention centres for illegal immigrants in Tawau and here.

CONVERSION OF MOHAN SINGH

Original Source: http://zul4kulim.blogspot.com/2009/06/press-statement.html

PRESS STATEMENT

ZULKIFLI BIN NOORDIN

MEMBER OF PARLIAMENT

KULIM BANDAR BHARU

RE: CONVERSION OF MOHAN SINGH

I refer to the statement issued by Mr. Jagir Singh, President of the Malaysian Gurdwaras Council that appears in the STAR today 09 Jamadil Akhir 1430/ 03 June 2009 at page N27.

It involved the case of one Mohan Singh who died of heart attack on 25.05.09 but his remains were not released by the Sg. Buloh Hospital as he was believed to have converted to Islam in 1992. JAIS has applied to the Syariah High Court Shah Alam to certify Mohan as Muslim. The family has on the other hand applied to the civil High Court for judicial review, and in the meantime has obtained an interim order preventing the Hospital from releasing the body to JAIS.

In commenting the scenario, Mr. Jagir Singh said that "we are of the view that a syariah court is not in a position to determine Mohan's religion as most witnesses who can vouch for his professing religion are non Muslims, whose evidence the Syariah Court has no jurisdiction. Without their evidence, there cannot be a just decision".

This statement is highly baseless, unfounded ,and purely contemptuos of the Syariah High Court.

It shows utter disrespect for a court of competent jurisdiction duly established by the Federal Constitution and recognized as such by the Federal Court.

The statement also shows a total lack of understanding and pure ignorance of the constitution and the procedural & legal system adopted by the Syariah Court.

In the first place, the issue to be determine is whether Mohan died a Muslim. Now, where else on earth one determine that except in the Syariah Court, where the Judges are very well verse with the law and issue at hand.

The apex court of the country in Azlina Jailani v. MAIWP in interptreting Article 11 of the Federal Constitution held that in determining the right to profess or convert out of Islam, one is bound by the rules and regulations pertaining to Islam. And the authority to decide so lays with the Syariah High Court, a court duly established by the Federal Constitution under Article 121 (1A) and have competent jurisdiction with the civil High Courts established under Article 121.

Secondly, it is highly misleading to say that non-muslim cannot gave evidence in the Syariah Court.

One need to refer only to the case of the late Nyonya Tahir where there's a dispute as to whether she died a Muslim. The JAINS maintain that she was a born Muslim and therefore died a Muslim and should be buried as one. The Buddhist family on the other hand claimed that she was never a practising Muslim, rather she married a Buddhist, live as a Buddhist and carry on her life as a Buddhist.

The matter was brought to the Syariah High Court of Negeri Sembilan where the Buddhist famile testified and gave evidence.

After weighing all the evidence presented before it, the Syariah High court accepted the evidence of the Buddhist (in other words the non Muslim family) and declared that Nyonya Tahir died a Buddhist and should be buried as one.

Again in the case of Siti Fatimah Tee where the Syariah High Court of Pulau Pinang heard evidence from non-muslim and declare that Fatimah Tee was never a Muslim and be allowed to retain her old religion.

I think a person of Mr Jagir's stature should be more careful before issuing statements of this nature.

It's not only contemptous, but shows a total ignorant and disrespect to an institution duly established under the Federal Constitution.

It would do great justice if people of Mr Jagir's stature to educate his community to learn to respect the Syariah Court. It will be good for the promotion of religious harmony in the country if people of Mr Jagir's stature educate his community to put their trust in the Syariah High Court and attend the trial and give evidence. And there are syariah lawyers who are willing to take up the matter as shown in the two cases above.

I agree with Mr. Jagir's statement that like any court of law, the Syariah High Court will make their decision based on evidence presented to them. But if the interested party refused to give evidence, than nothing much the Syariah High Court could do.

I do not think the matter needs government intervention. The matter has been categorically decided by the highest court of the land. i.e the Federal Court. What people like Mr. Jagir needs to do is to start learning to respect decisions of the Court even if it is not in one's favor.

And may I add a piece of advise. Please learn to respect the Federal Constitution and all the provisions and the institutions established therein. One cannot..and should not be selective and discriminative in doing so. You may not agree with the Syariah Court, but it is a court of competent jurisdiction duly established under the Constitution. It is not a Court of inferior jurisdiction, but of equal jurisdiction.

And Mr. Mohan Singh has every right under the constitution to profess and practice Islam as a religion of his choice; and it is not a crime to become a Muslim.

And the best people like Mr. Jagir should do is to learn and respect that right. You may not agree with Islam, just like I don't agree with other religion. But we can live in harmony if we start giving mutual respect to each other's right and refrain from making statements or doing things that can undermine that.

Thank you.

Yang benar

Zulkifkli Bin Noordin